Wat is het beste long-term storage\backup medium? In deze blog: HDD, SSD en Flash-gebaseerde USB. Hoe lang kun je een harde schijf bewaren?
Big data heeft zelfs het kleinste bedrijf bereikt en er worden steeds meer gegevens gegenereerd door online portals of IoT-apparaten. Hoewel niet al deze gegevens voor lange tijd opgeslagen of gearchiveerd hoeven te worden, moet een deel ervan - en meer dan in voorgaande tijden vanwege de algehele toename - worden gearchiveerd vanwege nieuwe of bestaande wet- en regelgeving. Maar ook de consument heeft een enorme hoevellheid digitale data en vraagt zich af wat het meest geschikte medium is voor opslag van digitale foto's op de lange termijn.
Dus waar moeten we al deze gegevens opslaan? En wat zijn de beste opslagmedia als de gegevens voor lange tijd moeten worden opgeslagen? Deze week behandelen we harde schijven (HDD's) en op flash gebaseerde solid-state drives (SSD's).
HDD en de ontwikkeling ervan in de loop der tijd
Zoals eerder gezegd in ons eerste deel van deze artikelreeks, heeft tape één groot nadeel: Het is een lineair opslagmedium. Dit betekent dat het altijd enige tijd kost om de juiste plaats op de tape te bereiken waar de gegevens zich bevinden voordat ze kunnen worden uitgelezen. Dit is de belangrijkste reden waarom de harde schijf is uitgevonden. Eigenlijk was het dezelfde producent die bijna 62 jaar geleden de harde schijf uitvond, die in die oude computertijd ook de tapemedia ontwikkelde: IBM. IBM introduceerde de IBM 305 RAMAC mainframe computer op 14 september 1956. Dit was de eerste computer die werd geleverd met de IBM 350 Disk Storage Unit die was uitgerust met twee interne harde schijven. De schijven waren echter behoorlijk groot: Ze waren elk 24 inch groot en konden in totaal slechts 4.375 MB opslaan. De mainframe computer was niet goedkoop: Hun klanten moesten $3200 betalen. Elke maand! Want IBM verkocht dit product niet, maar je kon deze alleen leasen. Dat gold ook voor de harde schijf: het opslaan van gegevens op deze eerste commerciële harde schijf kostte 750 dollar per maand extra. Het systeem werd zes jaar later, in 1962, opgevolgd door de IBM Ramac 1301 en gebruikers konden nu tot 28 MB aan gegevens opslaan.
Maar met de uitvinding van kleinere apparaten - de Personal Computer - eind jaren zeventig van de vorige eeuw, nam de behoefte aan meer opslagruimte toe. In de eerste jaren van de PC werden gegevens meestal opgeslagen op datacompactcassettes (die leken op normale audiocassettes en bevatten magnetische tape in de cassette om gegevens op op te slaan), maar dit veranderde ten gunste van kleine harde schijven.
De eerste harde schijf had een opslagcapaciteit van ongeveer 5 MB werd geïntroduceerd door een bedrijf dat later werd omgedoopt tot Seagate Technology in 1980. Dat was het begin van het succesverhaal van de HDD. De Seagate ST-506 was de eerste harde schijf in het 5,25 inch formaat dat vandaag de dag nog steeds wordt gebruikt. Van 1980 tot 1992 steeg de opslagcapaciteit van 5 MB naar 2 GB. Tegenwoordig kunnen harde schijven gevuld met een heliumgas tot 22 TB aan gegevens opslaan.
Hoe wordt data opgeslagen op een magnetische harde schijf?
In het kort is een harde schijf een elektromechanisch opslagapparaat dat gebruik maakt van magnetische opslag om digitale informatie op te slaan en op te halen van een of meer roterende platen die zijn bekleed met magnetisch materiaal. Het ferromagnetische materiaal op een dunne film bovenop de plaat verandert van richting als er elektriciteit wordt toegevoerd. Het vertegenwoordigt dan een "1" of een "0" en kan worden uitgelezen. Al deze nullen en enen vertegenwoordigen een binaire gegevensbit en een coderingsschema bepaalt hoe de gebruikersgegevens door de magnetische overgangen worden weergegeven.
De belangrijkste voordelen van harde schijven zijn dat ze vrij goedkoop zijn geworden en een enorme hoeveelheid gegevens kunnen bevatten in verhouding tot hun prijs. Met de introductie van RAID worden harde schijven nog meer gebruikt, omdat het nu mogelijk is om gegevens niet alleen willekeurig op een stel onafhankelijke schijven op te slaan, maar ook om een of meer reserveschijven te hebben om gegevens te herstellen als er een HDD defect is.
Wat is de levensduur van harde schijven?
De meeste producenten schatten de levensduur van een magnetische HDD op 5 jaar. Dit hangt echter af van het gebruik: De meeste HDD's kunnen gemakkelijk 10 jaar gegevens opslaan, maar gebruikers moeten regelmatig controleren of hun gegevens nog beschikbaar en foutvrij zijn. Als de HDD niet vaak wordt gebruikt en alleen gegevens opslaat, is de kans groot dat de gegevens na meer dan 10 jaar nog steeds beschikbaar zijn. Het is echter mogelijk dat gegevens verloren gaan doordat het magnetisme na vele, vele jaren verdwijnt.
SSD's vs HDD : Wat is het verschil?
SSD's zijn echter totaal anders: ze bestaan alleen uit chips die op een printplaat zijn geplaatst. Gewoonlijk bevat een SSD een controllerchip en verschillende opslagchips. De controllerchip regelt hoe de gegevens worden opgeslagen op de opslagchip. Daarom slaat deze chip de benodigde "logica" op hoe dit wordt gedaan.
Wat is de levensduur van SSD's ?
Een groot verschil met een magnetische harde schijf is dat de opslagchips slechts bepaalde lees- en schrijfcycli meegaan. Simpel gezegd: hoe meer je schrijft, hoe sneller de SSD kapot gaat. Dit is de reden waarom de meeste fabrikanten technologieën in de SSD (controller)-chips hebben geïmplementeerd om de schrijfbelasting van de gegevens gelijkmatig over alle opslagchips te verdelen. Dat komt omdat als "slechts" een van de vele opslagchips het einde van zijn levensduur bereikt, je de hele SSD kunt weggooien.
Hetzelfde geldt voor de veel goedkopere USB-sticks die ook deze enigszins goedkope NAND Flash-chips bevatten. Ook die gaan maar een bepaalde tijd mee, terwijl hun lees-/schrijflevensduur meestal veel minder is in vergelijking met een SSD en afhankelijk van de kwaliteit en prijs.
Ze kunnen ook gegevens tot 10 jaar opslaan, maar zoals eerder gezegd alleen als ze niet teveel worden gebruikt of alleen worden uitgelezen. Je kunt de levensduur van je apparaten vrij eenvoudig controleren met behulp van speciale tools die je gratis kunt downloaden op de websites van veel fabrikanten.
Groot verschil in gegevensherstel mogelijkheden
Hoewel zowel HDD’s als SSD’s een levensduur van 10 jaar kunnen bereiken, verschillen ze veel als het gaat om de mogelijkheden tot gegevensherstel. Harde schijven bestaan al vele jaren, en dat geldt ook voor de tools en processen voor het herstellen van data van harde schijven. In de loop der jaren hebben professionele data recovery service providers heel erg veel kennis verzameld over hoe ze gegevens kunnen herstellen van HDD’s. Als de data hersteld kan worden, zullen de professionele data recovery partijen er dus vaak in slagen om de data veilig te stellen. Bij SSD’s is de situatie anders. De grootste uitdaging is hier niet zozeer de technologie, maar voornamelijk de enorme hoeveelheid verschillende controller- en opslagchips die fabrikanten kunnen gebruiken. Al die verschillende chips hebben ook allemaal hun eigen unieke “distributie code”, en wanneer die code niet bekend is kan data recovery een flinke uitdaging zijn.
Dat gezegd hebbende, is het vaak “makkelijker” om gegevens te herstellen van een bekend SSD merk ten opzichte van minder bekende merken. Voor die minder bekende merken kan het voorkomen dat gespecialiseerde hersteltools niet 100% werken.
Meer in de reeks: "Welk opslagmedium voor langdurige archivering data?"
Tape
Optical
Meer over:
Gegevensherstel (externe) harde schijven inclusief SSD
of
Neem contact met ons op